
Təklif və şikayət qutusu var, amma açan yoxdu.
Təcrübəmi dəyərləndirmədilər, “bizə burada yeni fikir lazım deyil” dedilər; elə isə niyə məni götürdünüz, başa düşmədim.
Hər şöbə öz qaydasını yazıb, ortaq standart yoxdu.
İki ay söz verdiler maaş artımı olacaq, hələ de yoxdur.
Eyni məsələyə üç fərqli menecer göstəriş verir, hansını edək bilinmir
Çox hesabat isteyirler, resurs vermirler.
HR var, amma ishçinin sozunu heç kim dinlemir, formal gedir her sey.
Menecer hər gün fikrini dəyişir, tapşırıq sabah başqadır. Belə qeyri-sabitlikdə nə öyrənmək olur, nə də keyfiyyətli iş.
Tətil günü dəyişirlər, planlar alt-üst olur.
“Agile” deyirlər, amma hər şey sanki köhnə qaydadı.
Bir defe iclasda açiq-aşkar dedim ki, tapşiriqlar real deyil, amma mene qulaq asmadilar, üstüne bir de kobud danişdilar. Bu münasibətdən sonra motivasiyam tam düşdü ve işden ayrilmaqdan başqa çarem qalmadi.
Bezi menecerlerin “agsaqqal” movqeyi cox qıcıqlandırıcı idi, her seye mudaxile edirdiler
İclaslar faydasiz uzanir, konkret qerarlar ya cox gec verilirdi, ya da verilmirdi
Musteri xidmeti cox zeifdir, cavab vermek uçun saatlarla gozləmek lazım olur
İdarecilikde seffafliq catismirdi, qerarlarin nece ve niye verildiyini anlamirdiq
Verdikleri maaş işdə olan stresə deymirdi
İs yerinde kameralar çoxdur ve daim nezaret altında hiss edirsen
Sirketin esas qerarlari seffaf deyildi, bize sadece netice elan olunurdu
Yuksek sesle danısmaq qarsı terefe soz vermemek kimi davranıslar ‘normal’ qebul olunurdu
Rəhbərim çox savadsız adam idi hər şeyi mən edirdim onun yerinə amma məndən qat-qat çox maaş alırdı
Hec bir proses standartı formalaşmamışdı, her sobe oz qaydası ile isləyirdi
Sebebsiz işden çıxardılar. Bir neçe bankda işlesem de bu qədər məntiqsizlik görmemişdim